دیوان جلوهمؤلف:میرزا ابوالحسن جلوه ۱ - معرفی کتابآن حکیم خود به جمع و تدوین آثار منظوم خویش رغبتی نشان نمی‌داد و بعدها یکی از شاگردانش (میرزا علی خان عبدالرسولی) در سال ۱۳۴۸ ق. اشعار وی را که مشتمل بر قصاید، غزلیات و مثنویات بود جمع و تدوین نمود که به سعی و اهتمام احمد سهیلی خوانساری در تهران به طبع رسید. در مقدمه دیوان مزبور میرزا علی خان شرح حالی از جلوه و خاندانش را آورده و در پایان آن سهیلی خوانساری رباعی زیر را درج نموده است: این نامه که گنجینه درّ سخن است هر نکته وی شمع هزار انجمن است از کیست سهیلی که چنین جلوه‌گر است از جلوه که نام نامیش بوالحسن است. ۲ - منبعسایت اندیشه قم |